Хэдхэн жилийн өмнө л гэхэд... Юм бүхэн ямар их үнэ цэнэтэй байгаа вэ?
Гараар бичсэн захиа, түүний хариу, ил захидал, утасны дуудлага, хүний сэтгэл, нөхөрлөл, хүлээлт, хайр...
Аавын, ээжийн, бас дүүгийн минь бичсэн захидлууд өмнө дурайж байна. Унших тоолонд ёстой цаг хугацаагаар аялуулсан гайхамшиг. Тэгтэл одоо бичсэн захидал чинь товчлуур дарангуут шууд л хүрэх болтлоо цаг хугацааг ойртуулсан атал бид ингэтлээ их холдох ч гэж... Гар утасны богинохон "захианд" ч хүртэл төвөгшөөж, тээршаах юм. Бид өөрсдөө тэр цаг хугацааны тасархай хэрнээ ингэж холдож байхад тэр зах зухыг мэдэхгүй өнөөгийн хүүхдүүдийг зэмлэх ч хэрэггүй юм даа. Харин тэдэнд байх сэтгэл, хүлээлт, энэ бүхний үнэлэмж ямар байх нь сонин байна.
